PORTRETY – ADELA

Edyta Banasiewicz: Adelo miło mi, że wyraziłaś zgodę na udzielenie wywiadu. Proszę, opowiedz nam coś o sobie?

Adela Kaczmarek-Siwińska: Mam 35 lat, mieszkam z rodziną w Żabieńcu obok Piaseczna, zajmuję się reżyserią filmów animowanych
i dokumentalnych.

Edyta: Kiedy zaczęła się Twoja przygoda z wolontariatem i jak do tego doszło?

Adela: W czasach licealnych zgłosiłam się do bazy wolontariatu w Warszawie i przez krótki czas zajmowałam się autystycznym chłopcem, którego mama w tym czasie udzielała korepetycji. Później na studiach w Krakowie pomagałam w nauce chłopcu z domu dziecka. Ze znajomymi z roku organizowaliśmy też aukcje charytatywne na rzecz kolegi chorego na białaczkę. Współpracowaliśmy również z Fundacją Anny Dymnej Mimo Wszystko.

Edyta: Adelo masz troje małych dzieci. Skąd bierzesz siłę i czas do pomagania innym?

Adela: Pomagam w bardzo małym wymiarze godzin, raz w tygodniu, a przez okres pandemii miałam przerwę. Myślę, że to kwestia decyzji
i organizacji. Z natury jestem dość energiczna.

Edyta: Na czym polega Twoja pomoc w Bazie Wolontariatu?

Adela: Spotykam się z nastoletnim autystycznym Ignacym. Chodzimy na spacery, lody, rysujemy. Przeważnie Ignacego przywożą do nas do domu rodzice, a czasem ja odbieram go ze szkoły.

Edyta: Jesteś z nami od roku. Jak podsumowałabyś ten rok?

Adela: Nie wiem, kiedy minął.

Edyta: Jakie korzyści płyną z wolontariatu? Jakie satysfakcje z niego czerpiesz?

Adela: Cieszę się kiedy, Ignacy jest zadowolony, przychodząc do nas i mam nadzieję, że choć odrobinę ułatwiam życie jego rodzicom. Myślę, że wolontariat może pomóc otworzyć się na innych ludzi i ich problemy.

Edyta: Czy przed podjęciem się wolontariatu, miałaś jakieś obawy?

Adela: Zastanawiałam się, czy Ignacy poczuje się na tyle bezpiecznie, żeby zostawać ze mną bez rodziców. Po jakimś czasie się to udało.

Edyta: Twoja najpiękniejsza chwila związana z wolontariatem?

Adela: Ignacy i jego mama zaprosili mnie i moich synków na przejażdżki konne. Nawet moja teściowa załapała się na kilka okrążeń. To było bardzo miłe spotkanie.

Edyta: Czy uważasz, że wolontariat to dobre miejsce dla młodych ludzi na zdobywanie doświadczeń zarówno tych życiowych, jak i zawodowych?

Adela: Oczywiście, to sposób na skonfrontowanie swoich wyobrażeń z rzeczywistością.

Edyta: Co powiedziałabyś osobom, które jeszcze się wahają, żeby zachęcić je do wolontariatu?

Adela: Jest wielu ludzi, którzy naprawdę potrzebują pomocy i towarzystwa. Warto do nich dotrzeć.

Edyta: Dziękuję za ciekawą pełną inspiracji rozmowę, życzę dużo sił do działań na najbliższe lata.